اگر (م) مشکلات را برداریم!
برگرفته از کتاب: "لطفا گوسفند نباشید"
قسمت اول
"پائولو کوئلیو" در خاطره ای از یک خبرنگار در رابطه با "ژان کوکتو" _ دانشمند فرانسوی _ می نویسد:
خبرنگاری برایم تعریف می کرد: روزی به منزل ژان کوکتو رفتم، خانه او در حقیقت کوهی از قاب عکس، نقاشی های هنرمندان مشهور و کتاب بود.
ژان کوکتو همه چیز را نگه می داشت و علاقه زیادی به هر یک از آن اشیا داشت. در یک مصاحبه از ژان کوکتو پرسیدم: " اگر مشکلی پیش بیاید چه می کنید؟ "
کوکتو پرسید: " مثلا چی؟ "
گفتم : " مثلا اگر همین حالا این خانه آتش بگیرد و فقط مجبور باشید که یک چیز را با خودتان ببرید. کدام یک از این چیزها را انتخاب می کنید؟ "
ژان کوکتو قدری مکث کرد و گفت: " آتش را انتخاب می کردم! "
ملاحظه می کنید؟ باید مانند "ژان کوکتو" هنگام حضور مشکل به جای دست پاچه شدن و نگران بودن اول مشکل را تحلیل و بی درنگ آن را حل کرد!
مشکلی نیست که آسان نشود مرد باید که هراسان نشود
خداوند در سوره انعام آیه 59 می فرماید : " وَِِِِ ما تَسقُطُ مِن وَرَقَهٍ اِلّا یَعلَمُها "
" هیچ برگی از درخت نمی افتد، مگر به اذن او"
با درک این مهم و اینکه تمامی امور ما زیر نگاه عمیق خداوند جاریست، نگاهی به مشکلات خود می اندازیم:
مشکلاتی که فرایند آن رنج می باشد از دو راه بر ما حادث می گردند:
_ انتخاب خداوند!
_ انتخاب خودمان!
اما انتخاب خداوند یعنی چه؟ باید بدانیم ما در این دنیا آمده ایم برای آزمایش، نه برای آسایش! اما بفهمیم فرق فاحش آسایش را با آرامش!
آزمایش الهی چیست؟
یک سوال: اگر روزی شما معلم یک کلاس باشید، سعی خود را برای فراگیری همه بچه ها به کار می برید، اما بیشترین مراقبت و مواظبت خود را همیشه معطوف کدام دانش آموز می کنید؟ طبعا دانش آموزی که از لحاظ درسی در شرایط بسیار مطلوب و از نظر اخلاقی متین و موقر است و سعی می کنید به منظور جلوگیری از افت تحصیلی، مرتب آزمایش یا امتحانی را برقرار نمایید.
در این آزمایش اگر شاگردان دیگر نمراتی مثل: 11 بگیرند، غمی نیست. اما اگر آن شاگرد یا شاگردان مورد نظر شما نمره 18 را احراز کنند، شما به شدت منقلب می شوید و علت را جویا می شوید.
وضعیت ما هم در کلاس درس خداوند این گونه است، آنان که شاگردان عزیز و بندگان خوب خدا هستند در معرض آزمایش بیشترند!!
عرفا گویند : آنان که پیش خدا مقربند، رنجشان افزون تر است!
در اینجا شما جواب سوالی را که شاید سالها در ذهن خود با آن مواجه بودید، در می یابید که چرا انسان هایی که پاکیزه، متعالی و معتقدتر از همنوعان خود می باشند در این دنیا به رنج های بیشماری دچار می شوند، زیرا گفته اند:
در مسلخ عشق جز نکو را نکشند لاغر صفتان زشت خو را نکشند
گر عاشق صادقی ز کشتن مگریز مردار بود هر آن که او را نکشند
و این را بدانیم که کمی غم برایمان بد نیست، که غالبا خوب هم هست، زیرا، در پس هر رنج و درد، درسی نهفته است!
" بایزید بسطامی " می گوید: " خداوند شبی به من فرمود: هر جا دلی غمگین است من در آن دل حضور دارم و آن دل از آن من است!! "
" لوئیز هی " می گوید: " هان! در این جهان هراس به دل راه مده، به زودی خواهی یافت چه بزرگ مرتبه است رنج کشیدن و قوی دل شدن! "
به تعبیری دیگر؛ حضور رنج که فرایند آن غم است، تقربی است به درگاه خداوند، اما اگر همراه با صبر و آرامش باشد! چنانچه "خواجه شیراز" می سراید:
با دل خونین لب خندان بیاور همچو جام نی گرت زخمی رسد آیی چو چنگ اندر خروش
و " کولین مک کارتی" در تایید سخن حافظ می گوید:
آن هنگام که گرفتگی پیشانی بر گشادگی لب،
فزونی می یابد
و آن لحظه که می پنداری همه چیز فرو می پاشد،
آری صبور باش!
و راه که بر آن گام نهاده ای، دشوار می گردد و ناهموار،
باری صبور باش!
آیا مشکلات و شکست ها از ارزش ما می کاهند؟
جواب را در حکایت آتی بجویید.
حکایت مشکلات و اسکناس:
یک سخنران در مجلسی که تعداد کثیری حضور داشتند یک اسکناس 100 دلاری از جیب بیرون آورد و پرسید: چه کسی مایل است این اسکناس را داشته باشد؟
دست همه حضار بالا رفت.
سخنران گفت: بسیار خوب. من این اسکناس را به یکی از شما خواهم داد ولی قبل از آن می خواهم کاری کنم، سپس اسکناس را مچاله کرد و پرسید: چه کسی مایل است این اسکناس را داشته باشد؟
باز هم دست حضار بالا رفت.
این بار سخنران اسکناس مچاله شده را بر زمین انداخت و چند بار آن را لگد مال کرد. سپس اسکناس را برداشت و پرسید: خوب، حالا چه کسی حاضر است صاحب این اسکناس شود؟
باز هم دست حضار بالا رفت.
سخنران گفت: دوستان می بینید! با این بلاهایی که من سر اسکناس آوردم از ارزش اسکناس چیزی کم نشد و همه شما خواهان آن هستید؛ و ادامه داد:
عزیزانم! در زندگی واقعی هم همینطور است، ما در بسیاری از موارد با تصمیماتی که می گیریم یا با مشکلاتی که مواجه می شویم؛ خم می شویم، مچاله می شویم، خاک آلود می شویم و احساس می کنیم که دیگر هیچ ارزشی نداریم ولی هرگز این گونه نیست و صرفنظر از این که چه بلایی سرمان آمده است، هرگز ارزش خود را از دست نمی دهیم و هنوز هم برای افرادی که دوستمان دارند، آدم پر ارزشی هستیم! و از همه مهم تر برای خودمان که هدفمند هستیم و آگاه!
و از یاد نبریم که رنج ها نیز پیوسته گذران هستند و این نیز بگذرد.
به قول آن شاعر فرزانه:
پادشاهی در ثمینی داشت بهر انگشتری نگینی داشت
خواست نقشی که باشدش دو ثمر هر زمان که افکند به نقش نظر
گاه شادی نگیردش غفلت گاه اندوه نباشدش محنت
هر چه فرزانه بود در ایام کرد اندیشه ای ولی همه خام
ژنده پوشی پدید شده آندم گفت بنگار: "بگذرد این هم"
اما تلاش و پایمردی را در رفع مشکلات از یاد نبریم. حکایت جالبی از پایمردی برایتان بگویم:
گویند: در بغداد دزدی را به دار آویخته بودند. "جنید" یکی از عرفای زمان خویش، به پای چوبه دار آمد و پای او را بوسه زد. یارانش علت این کار عجیب را سوال کردند. جنید گفت: " هزار رحمت بر وی باد که در کار خود مرد بوده و چنان این کار را به کمال رسانده که سر در راه آن داد."
آیا ما در رفع مشکلات آن قدر پایمردی داریم؟
سخن اندیشمندی باعث دلگرمی ما می گردد. او می سراید:
کاری که در برابر ماست
هرگز،
به بزرگی نیرویی نیست
که پشت سر ماست.
" لئوناردو داوینچی " راه عبور از مشکلات را مانند عبور از دره های تاریکی می داند و می گوید:
اگر دره های تاریکی برای گذشتن وجود نداشت،
زمان رسیدن به قله کوه آنقدر لذت بخش نبود.
" ویرژیل " قادر بودن را امری ذهنی می داند و می گوید:
آنان قدرند، زیرا می پندارند که قادرند!
انتخاب خودمان: نوع دیگر از رنج هایی که بر ما حادث می گردد، انتخاب خودمان می باشد. ما، در کشاکش روزگار، به دلیل عدم تجربه و مشورت و آگاهی دست به کارهایی می زنیم که در آینده به رنج های فراوانی دچار می شویم، اما نباید یاس به دل راه دهیم و در هر مشکلی دچار بحران روحی و رنج های عدیده شویم. و نباید از یاد ببریم که خداوند هرگز ما را فراموش نکرده و تنها نخواهد گذاشت، زیرا خود گفته:
من از پدر و مادر به شما مهربان تر و نزدیکترم!
ادامه در قسمت دوم
نظرات شما عزیزان:
